Namasté: rainy day, namasté: sunny day!

27 dagen lang hebben wij een prachtige tijd in de bergen van Nepal doorgebracht en heel, heel veel moois gezien. Eerst hebben we het Annapurna Circuit gelopen en aansluitend in ons enthousiasme Annapurna Base Camp. Het was het meer dan waard, hoewel de laatste trekking een groot beroep heeft gedaan op onze mentale veerkracht, maar we hebben de bijna 300 km met vlag en wimpel volbracht.

Om te beginnen bij het Circuit; deze trekking beslaat ongeveer 16 dagen waarbij je door zeer divers landschap loopt. Van rijstvelden tot jungle, van landslides tot lawines, van ruige rivieren tot bergmeren, van Tibetaanse dorpjes tot mooie kloosters, etc. Onderweg slaap je in leuke lodges waarbij je verplicht wordt daar niet alleen te slapen, maar ook te eten. De kamers kosten ongeveer 1 euro per nacht, maar op het eten wordt goed verdiend. Minpuntje is dat de menukaart centraal wordt vastgesteld en je dus overal hetzelfde eten krijgt, dus na 27 dagen hadden we echt wel weer zin in iets anders!

Inmiddels begrijpen we heel goed waarom het eten relatief duur is aangezien alles met lastdieren dan wel door dragers naar boven moet worden gebracht. Gasflessen (N.B. voor onze warme douche!) van 40 kilo gaan met gemak op een rug en ongelooflijk hoe makkelijk en snel de dragers op hun teenslippers naar boven lopen. We hebben heel veel respect gekregen voor deze mensen, maar we waren wel erg trots dat we onze eigen rugzak hebben gedragen. Niet normaal wat sommige toeristen door dragers naar boven en beneden laten brengen, terwijl ze zelf met een klein rugzakje de bergen oplopen.....

Hoogtepunt van het Circuit was de Thorung La pas van 5416 meter. Het was spannend of we de pas uberhaupt konden passeren, enerzijds door het slechte weer en anderzijds of wij zelf geen problemen zouden ondervinden met de hoogte. Gelukkig ging het als een tierelier en hebben we nergens last van gehad, alleen het zicht vanaf de pas op de toppen was niet helemaal je-van-het, maar we hebben genoten van het dramatische landschap onderweg.

Enthousiast geworden door de waanzinnige Himalayas besloten we Annapurna Base Camp (ABC) er gelijk achteraan te doen. Tja we waren er nu toch en we zaten helemaal in de wandelflow, dus die 10 dagen konden er ook nog wel bij! Ook wilden we een 2de kans om de reuzen van boven de 8000 meter te zien, dus op naar ABC. Door bamboebossen, langs rodondendronstruiken, over wilde rivieren en over duizenden steile trappen bereikten we om 05.30 's ochtends het bekende Base Camp samen met ons loopmaatje Tom. We hoopten op een helder zicht en een mooie zonsopkomst op de besneeuwde toppen, maar de wolken en de mist gooiden roet in het eten. Gelukkig hebben we 's avonds een pachtige herkansing gekregen; met volle maan en geen wolkje aan de lucht kregen we alle toppen in haar volle pracht te zien. Helaas is dit niet vast te leggen op de camera, maar het zit voor altijd in ons hart, ongelooflijk wat een mazzel! Dit hebben we samen met Tom gevierd en zijn fles Merlot, veel meer had hij ook niet bij zich.

We raden iedereen aan die ooit naar Nepal gaat om zeker een trekking te doen. Het is de manier om dit geweldige land beter te leren kennen en te genieten van haar overweldigende natuur. We hadden dit voor geen goud willen missen.

Momenteel zijn we weer terug in het heerlijke en relaxte Pokhara. We komen niet verder dan onze ligbedden in de tuin van ons hotel, zalig eten en drinken, boeken lezen, massages kortom een welverdiende vakantie na een maand wandelen!