De laatste weken in China

We hebben onze laatste weken in China goed gebruikt voor nog enkele highlights in de provincie Sichuan; een plek waar we uiteindelijk toch terecht zijn gekomen ondanks de eerdere overstromingen en het slechte weer van 1,5 maand geleden. Tijdens onze busreis richting Songpan hebben we zelf kunnen zien wat dit natuurgeweld met bruggen, wegen, tunnels en huizen kan doen. Schrikbarend hoe veel vernield is, maar er wordt hard gewerkt om de schade te herstellen. Helaas heeft deze provincie regelmatig te maken met dit natuurgeweld en veel gebieden blijven hierdoor een slechte infrastructuur houden.

Het Jiuzhaigou National Park stond hoog op ons verlanglijstje, maar eerlijkheidshalve moeten we constateren dat het een beetje tegen viel. We hadden ons verheugd op pittige wandelingen langs mooie gekleurde meren en watervallen in de bergen, maar we konden slechts een paar kilometer over houten vlonders lopen en moesten de rest verplicht met de bus afleggen. Wederom is ons duidelijk geworden dat de Chinezen niet van wandelen houden en het liefst alles gemotoriseerd willen bekijken. Hiken in China is een heel ander begrip dan hiken in de rest van de wereld.

De afgelopen dagen hebben we ten zuiden van Chengdu doorgebracht; we hebben 2 nachten geslapen in een prachtig Boeddhistisch klooster en zijn 's ochtends vroeg om 04.30 uur opgestaan om de monniken te horen en zien zingen. Gelukkig moesten zij ook regelmatig gapen....

De grootste zittende Boeddha ter wereld in Leshan is echt gigantisch met oorlellen van wel 7 meter! We moesten op onze tenen gaan staan om zijn kleinste teen te kunnen zien. Wat een werk moet dat zijn geweest om deze reus uit de rotsen te hakken.

En dan de kers op de taart: de reuzenpanda's! Wat een geweldige dieren om China mee af te sluiten. We hebben uren staan kijken hoe ze op hun gemak kilo's bamboe naar binnenwerken, op hun kop gaan staan, elkaar uit de bomen jagen en als baby's in de couveuse worden gevoed. Echt super lief! De 'Lesser Panda' (oftewel de rode panda) komt in het verdomhoekje te staan door zijn populaire zwart-wit broer die toch echt wel knapper is. Het leuke is wel dat de rode panda's los rondlopen en je af en toe verblijden met een bezoekje.

Nu nog 2 uur voordat we de hoogtetrein richting Lhasa instappen. 44 uur voor de boeg waarvan vele kilometers op een hoogte van minimaal 3500 meter met een uitschieter van 5200 meter. De trein is uitgerust met extra zuurstof om reizigers die last krijgen van de hoogte hiervan te voorzien. Hopelijk gaat alles goed en stappen we zondagmiddag gezond en wel de trein uit en vervolgen we onze reis in Tibet!