Een kijkje in onze reiskeuken

3 mei 2014 - Salento, Colombia

Het is ongelooflijk maar waar, we zijn vandaag precies 1 jaar op reis! Vorig jaar 3 mei vertrokken we met de intentie om ongeveer een jaar weg te gaan, maar we hadden geen idee hoe dit in werkelijkheid zou zijn: 1 jaar uit je rugzak leven, slechts keuze hebben uit 2 broeken en 3 t-shirts, in andere (soms vieze) bedden slapen, iedere dag uiteten gaan, vele dagen in treinen en bussen liggen en zitten, continue on the move zijn en 24 uur per dag met elkaar doorbrengen?
 
Het antwoord is volmondig ja, we vinden dit leuk en we kunnen op deze manier heel lang met elkaar reizen! Maar wat is ons geheim om 365 dagen x 24 uur het gezellig, leuk en boeiend met elkaar te hebben? (Voor jullie beeldvorming, in totaal hebben we slechts 30 uur zonder elkaar doorgebracht, de toiletbezoeken niet meegerekend).
Naast het feit dat we elkaar nog steeds heel leuk vinden, zijn er volgens ons ook nog andere redenen. Zo hebben we dezelfde interesses en houden van dezelfde bezigheden; wandelen, de natuur, lekker eten, afzien, uitslapen, veel cultuur snuiven, etc. Daarnaast vullen we elkaar goed aan en eventuele irritaties worden meteen uitgesproken. 
Voorafgaand aan de reis ontstonden er al wel wat irritaties. Zo begon Lijn, tot grote ergenis van His, al te gapen bij het woord China en had His de hele reis al gepland van A tot Z, wat bij Lijn kwaad bloed zette. Volgens Lijn zou het helemaal His haar reis worden en zou zij alleen medereiziger zijn. Wat bleek, de planning van His was zo slecht nog niet en het is onze reis geworden. Alles waar we van droomden, hebben we gezien, op Varanasi in India na (jammer voor Lijn), maar daar is overheen te komen. 
 
Zoals gezegd heeft His het Azië gedeelte van de reis geweldig georganiseerd en vooral voorbereid, maar werd hier wel bijna overspannen van. Lijn leunde wederom heerlijk achterover en liet zich verrassen door de volgende bestemming. We beseften dat dit niet de manier van reizen kan zijn en hebben besloten Zuid-Amerika echt anders te doen.
Jullie zullen wel denken, waarom hebben jullie niet eerder het roer omgegooid? Tja His was niet uit de Lonely Planets te slaan en moeilijk uit haar rol van reisleider te krijgen. Lijn daarentegen wilde maar niet aan haar nieuwe toebedeelde taken wennen. Gelukkig na 11 maanden is het gelukt om anders te reizen: we kijken per dag waar we zin in hebben en boeken niets meer vooraf. Dit bevalt prima.
 
Toch is er wel een rolverdeling tussen ons. Lijn brengt vooral haar was weg (en soms een beetje van His) naar de laundry, is de beste TomTom die je maar kunt wensen, is in Zuid-Amerika tolk nummer 1, jaagt His in de ochtend op zodat we de bus niet missen en houdt het dagboekje bij, maar vooral ook de achterklap van www.nu.nl.
His is toch nog steeds een beetje de reisleider..., maakt alle foto's, denkt vooral goed vooruit over wat er komen gaat, zorgt uitstekend voor haar natje en droogje waar Lijn ook van profiteert, gebruikt de pc vooral voor het opzoeken van de hoogtepunten in het desbetreffende land, zodat we niets missen en kent als geen ander de financien op haar duimpje. Dit laatste heeft er onder andere voor gezorgd dat we zolang kunnen reizen en dat we pas op 4 september weer thuiskomen. 
 
Momenteel genieten we nog enorm van Zuid-Amerika en zijn we heel blij dat we de oversteek naar dit continent hebben gemaakt. Het is veel avontuurlijker reizen met warmere mensen en een bruisende sfeer. Toch hebben we ook heel veel zin om straks weer thuis te komen, al onze familie en vrienden weer te zien en natuurlijk een heerlijke bruine boterham met oude kaas te eten!

P.S. bijgaande foto's zijn onze hoogtepunten per land.

Foto’s

9 Reacties

  1. Ton:
    3 mei 2014
    Lieve Marjolijn en Hiske ,
    ik heb dit keer twee keer jullie verslag gelezen en was toch beetje sentimenteel .
    Jullie zijn dadelijk verplicht om te blijven reizen geen straf natuurlijk om bij elkaar te blijven ( maar ik geloof dat niet) , het zal nog wat worden als jullie dadelijk terug zijn en je ziet elkaar 9 uur niet.
    Fantastisch en eerlijk verslag en natuurlijk weer prachtige Foto's

    Ton xxx
  2. Monique:
    3 mei 2014
    Oude kaas wordt geregeld... ;o)
  3. Albert:
    3 mei 2014
    Hoi Marjolijn

    Net terug van mijn wandeling naar Compostela raakt jullie verhaal me extra. Dat uit de rugzak leven, de was doen en s morgens niet weten waar je s avonds slaapt. Echt geweldig. Ik wens voor jullie nog veel mooie reisdagen, geniet ze
    Albet
  4. Irene:
    4 mei 2014
    Hallo lieverds, wat gaat de tijd snel nog vier maanden en dan is het weer zakdoeken tijd!
    Heel veel liefs v Irene
  5. Gert-Jan Jacobs:
    5 mei 2014
    Prachtig verhaal en wat jullie aan foto's laten zien ..., wat is de wereld toch mooi. Geniet nog lekker van jullie reis en op naar nieuwe mooie ervaringen voor het leven.
  6. Marlies:
    7 mei 2014
    Lieve Hiske en Marjolijn,
    Dank voor jullie open en eerlijke verhaal;geweldig, ook relationeel is dit een geweldig avontuur.Ik ben er wel nieuws-
    gierig naar wat ieder van jullie die 30 uur alleen heeft gedaan?
    Wil niet indiscreet zijn,hoor!
    Ik geniet telkens weer van die prachtige foto's .Hiskes werk,
    chapeau!
    Hebben jullie echt kunnen slapen in die hangmatten?
    Ik ben ook benieuwd of en hoe jullie iets hebben meegekregen
    van het overlijden van Gabriel Garcia Marques?Jullie foto's
    van bepaalde straatjes en huizen deden me denken aan:
    "honderd jaar eenzaamheid''
    Ik bewonder jullie! Wens jullie nog veel mooie ontdekkingen
    en avonturen,
    liefs, Marlies.
  7. Tom G:
    8 mei 2014
    Waar zijn jullie? Check je FB, ik vlieg over paar dagen naar Colombia! Dikke kus
  8. Jeanne-Marie:
    8 mei 2014
    Wow zeg, een jaar op reis! Heel gaaf allemaal, wat jullie doen. Nog veel genieten de laatste maanden. En als jullie echt in september terugkomen dan kunnen we in het najaar misschien eens bijkletsen in Nijmegen, waar wij in augustus (na 5,5 jaar) weer gaan wonen?! Zal vast wennen zijn! Succes nog en veel reisplezier!!
  9. Tom G:
    9 mei 2014
    Trouwens ik ben toch vast jullie hoogtepunt? Hahaha